Onszelf kennen vanuit en als louter Aanwezigheid of Presentie (van het Engelse ‘Presence’) is geworteld in het intuïtieve begrip van wie we werkelijk zijn als non-duaal Gewaarzijn. Deze directe benadering neemt de herkenning van het onverdeelde Zijn als haar fundament. Onze intrinsieke heelheid gaat vooraf aan elk gevoel van gebrek en fragmentatie.
Het is gebaseerd op het diepgaande inzicht dat al wat we ervaren een uitdrukking is van onze ware aard.

De Presentiegerichte benadering erkent de eenheid van lichaam, geest en ziel en hun onafscheidelijkheid van de ongedifferentieerde bron waaruit ze voortkomen. Onze lichamelijke gewaarwordingen, gedachten en gevoelens kunnen zodoende als toegangswegen dienen om ons diepste weten vollediger te belichamen. Dit geldt vooral voor de verwonde, gedesintegreerde aspecten van ons zelf die erkend en verwelkomd willen worden in het licht van ons bewustzijn. Zolang deze kwetsbare, vaak jonge delen niet worden betrokken in ons zelfonderzoek, weerhouden ze ons ervan om de bevrijdende smaak van een onwankelbare wakkerheid in ons dagelijks leven te ervaren.

 

De manier waarop we onszelf en de wereld waarnemen, is direct verbonden met onze gedachten, gevoelens en sensaties – en vooral die, die ons identiteitsgevoel in onze vroege levensjaren hebben gevormd. Ze worden als indrukken opgeslagen in het lichaam en het zenuwstelsel. Het lichaam bezit een intelligentie waarin alle verschillende delen van onszelf als een geheel met elkaar zijn verbonden. In een continu dynamisch proces van ontwikkeling, organiseert en stuurt het lichaam zichzelf naar groei en heling.

 

De Presentiegerichte benadering erkent de inherente goedheid en heelheid van elk wezen dat in zijn natuurlijke staat op liefde en verbinding is ingesteld. Wanneer we daarop kunnen afstemmen, ontstaat spontaan een gevoel van welbevinden, levendigheid en aarding. We zijn open en verbonden met de stroom van het leven. Dit wordt echter heel vaak verstoord wanneer onze basisbehoeften niet worden vervuld door onze primaire verzorgers, vooral vroeg in het leven en gedurende een langere periode. Als er geen ondersteunende omgeving is geweest die voldoende veiligheid, gehechtheid, genegenheid en ruimte biedt om zichzelf te zijn, vinden we manieren om te overleven en ermee om te gaan. We sluiten ons af of compenseren ons gevoel van gebrek.

 

Als gevolg hiervan ontwikkelen we een verstoorde relatie met onszelf. Er vormt zich een negatief zelfbeeld dat het verlies van verbinding met onze innerlijke kern, onze authenticiteit, autonomie en vooral onze ware natuur weerspiegelt. Deze verstoorde relatie kan zich op somatisch niveau uiten als energetische blokkades, lichamelijke spanningen en gezondheidsproblemen die in stand worden gehouden door onze onderliggende beperkende geloofsovertuigingen. Op emotioneel niveau kunnen we gevoelens in ons dragen zoals waardeloosheid, (verlatings)angst, verdriet, schaamte, angst of woede.

 

In een counselingsetting creëren we een veilige ruimte van onvoorwaardelijke acceptatie en liefdevolle aandacht voor onze lichaam-geest en schaduw aspect. Wanneer we ons afstemmen op Presentie en alles verwelkomen zoals het is, worden we ons steeds meer bewust van en gevoelig voor onze huidige ervaring in het hier-en-nu. Gedurende het proces kunnen herinneringen, emotionele toestanden en lichaamsbewegingen opkomen die de kans krijgen om zich te ontvouwen, uit te drukken en ondersteund te worden - soms voor de allereerste keer.

Ze geven ons toegang tot diepere, onderdrukte kernthema’s in het onbewuste die kunnen worden herbeleefd en losgelaten. Er kunnen ook intergenerationele, collectieve, archetypische of universele thema's opduiken. Aangezien de meeste van deze problemen voortkwamen uit onze relatie met onze vroege verzorgers, dienen ze in een bezonken, helende relatie te worden aangegaan die counseling biedt.

Door onze ervaringen aandachtig en met mededogen te onderzoeken, creëren we de mogelijkheid om onze overtuigingen te herzien en bij te stellen en een helderdere en vriendelijkere omgang met onszelf te ontwikkelen.
Wanneer we onze innerlijke wijsheid aanboren, kunnen oude geconditioneerde patronen en strategieën losgeweekt en nieuwe ervaringen geïntegreerd worden. De sluier van afgescheidenheid begint zich op te heffen waardoor we gemakkelijker ons thuis in ons lichaam kunnen voelen en ons kunnen ontspannen in open, wijdse helderheid. We zijn in staat om in contact te komen met onze zielsbestemming. Op deze wijze worden we werkelijk ontvankelijk voor het geschenk van het leven.

​

​

​

​

​